جداشدگی اجزای مختلف بتن تازه زیان‌آور بوده لازم است کوشش جدی جهت به حداقل رساندن آن صورت گیرد. به قول یکی از اساتیدمون (آقا معزی ❤️) آب و دون بتن نباید از هم جدا بشه. معایب بتن سخت شده از جمله قلوه‌کن شدن، لایه‌های ضعیف و متخلخل، بروز ترک‌های ریز سطحی، آبله‌رویی و پوسته شدن سطح معمولاً به جداشدگی ربط داده می‌شود تعمیر اثرات تخریبی ناشی از جداشدگی هم مشکل و هم پٌرهزینه است. لذا بهترین روش، جلوگیری از بروز جداشدگی با استفاده از طرح اختلاط مناسب و بتن‌ریزی صحیح و دقیق تحت نظارت شایسته است.
جداشدگی بتن همواره یم مسئله قابل توجه است، زیرا بتن یک مادۀ هموژن نیست، بلکه مجموعه‌ای از مصالح تشکیل‌دهنده با تفاوت‌ای گسترده از نظر اندازه و چگالی مخصوص است. هنگامی‌که مخلوط بتنی خیلی کم مایه یا خیلی خیس شده بوده یا شامل سنگدانه‌های دارای بافت خشن و زیر با شکل غیرمکعبی یا غیرکروی باشد و یا مواقعی که حداکثر اندازۀ سنگدانه در مقایسه با ابعاد عضو بتنی بزرگ باشد، باید مرافبت خاصی به منظور جلوگیری از آثار مخرب جداشدگی منظور گردد. جداشدگی فقط اختصاص به مواد جامد در یک مخلوط بتنی ندارد. آب مخلوط نیز همزمان با ته‌نشین شدن ذرات جامد سنگین‌تر سنگدانه‌ها و سیمان از میان آن، تمایل به صعود پیدا می‌کند. این نوع جداشدگی ممکن است در حین جادان بتن ظاهر شود ولی پس از جا دادن کاملاً هویدا است.
طرح اختلاط صحیح فقط یکی از عوامل مهم مؤثر بر جداشدگی است. در هر مرحله از مراحل ساخت و بتن‌ریزی باید روش‌های اجرایی به گونه‌ای باشد که جداشدگی به حداقل برسد. پیمانه کردن دقیق و اختلاط کامل از جمله موارد اساسی هستند. پس از مخلوط کردن، هر ابزار و وسیله‌ای که در جریان حمل و نقل و ریختن بتن درگیر هستند، می‌توانند امکان دیگری را برای افت یکنواختی ایجاد کنند. پر کردن و تخلیه بتن از قیف‌ها، باکت‌ها (سطل‌ها) یا ماشین‌ها و تخلیه از شوت‌ها، تسمه‌نقاله‌ها، یا باکت‌ها و جا دادن بتن در قالب‌ها توسط روش‌های دستی یا ویبراسیون مکانیکی مجال بیشتری را برای جداشدگی به دست می‌دهند. در موارد بتن‌ریزی با پمپ و بتن‌ریزی در زیر آب و مواردی که میلگردها به دقت بسته شده‌اند یا قالب دارای پیچیدگی و گوشه‌های تیز باشد، با مسائل ویژه‌ای نیز روبرو هستیم.
از جداشدگی باید اجتناب شود. البته این امر به طور اتوماتیک در مراحل مختلف اجرای سازۀ بتنی حاصل نمی‌شود. برای هر مرحله اجرایی مربوط به حملونقل، جا دادن و تراکم مخلوط بتنی به منظور جلوگیری از جداشدگی باید به دقت برنامه‌ریزی و کنترل انجام شود. به طور کلی مخلوط بتنی نباید از حد لازم خیس‌تر باشد، باید به طور قائم و جریان ممتد ریخته شود و باید حتی الامکان نزدیک محل نهایی مصرف ریخته شود تا از جابه‌جایی جانبی اضافی جلوگیری گردد. جزییات روش‌های صحیح و ناصحیح حملونقل، جادادن و تراکم در مطالب بعدی تشریح گردیده است.
