مغزه گیری از بتن سخت شده
گاهی اوقات مقاومت فشاری بتن با استفاده از مغزه گیری از سازه تعیین می‌شود. مغزه گیری هنگامی انجام می‌شود که مقاومت فشاری بتن مورد نظر مشخص نیست یا نتایج آزمایش نمونه‌های استوانه‌ای بتنی مورد تردید می‌باشد. مغزه‌ها با استفاده از مته مغزه گیری[۱] ، معمولاً با کاربرد تیغه مته الماسی از نوع نشان داده شده در شکل زیر گرفته می‌شوند. دقت کافی به عمل آید تا گرمای زیاد ایجاد نشود و از وارد آمدن صدمات بارز به مغزه مانند حفرات یا درزهای کرمو اجتناب گردد. طول مغزه‌هایی که برای تعیین مقاومت فشاری مورد استفاده قرار می‌گیرند. بایستی تا حد امکان به دو برابر قطر آن نزدیک باشد و قطر مغزه نباید از سه برابر اندازه بزرگترین سنگدانه در بتن کمتر باشد. نباید از مغزه‌هایی که طول آنها کمتر از قطرشان است، برای آزمایش تعیین مقاومت فشاری استفاده کرد. در صورت لزوم باید سطوح انتهایی مغزه (سطح بالا و پایین) را برید تا سطح صافی پدید آید و این سطوح بایستی ساب زده یا کلاهک‌گذاری شوند تا امکان انجام صحیح آزمایش تعیین مقاومت فشاری فراهم گردد. مقدار رطوبت نمونه هنگام آزمایش روی نتایج تأثیر می‌گذارد. آزمایش بتن در حالت خشک منجر به مقاومت فشاری بالاتری نسبت به بتن در حالت اشباع می‌گردد. طی سال های متمادی، تنها حالت رطوبتی متعارف با قرار دادن نمونه به مدت حداقل ۴۰ ساعت بلافاصله قبل از انجام آزمایش در آب آهک اشباع حاصل می‌شد. به هر حال اکنون تبصره‌ای به روش استاندارد آزمایش مغزه‌های گرفته شده از بتن الحاق شده است دایر بر اینکه آزمایش می‌تواند در شرایط رطوبتی دیگر به انتخاب درخواست کننده آزمایش، انجام شود. جزییات این آزمایش در ASTM C42 تشریح شده است. رابطه همبستگی بین مقاومت مغزه‌ها و مقاومت نمونه‌های استوانه‌ای از همان بتن، شدیداً مورد بحث است. برخی محققان برجسته به توافق‌های خوبی دسته یافته‌اند، بعضی بر این عقیده‌اند مقاومت مغزه‌ها بالاتر است و گروهی بر این عقیده‌اند که پایین‌تر است(۵-۳).
[۱] – Core drill
